Troostbrood

Mijn eerste dagelijks brood gebakken. Doodgewoon volkoren. Ik vond het een bijzondere ervaring, maar mijn omgeving begint zich zorgen te maken. Natuurlijk, een leuke hobby. Maar overdrijf je nu niet een beetje? Vast. Ik ben van plan om vanmiddag te beginnen aan de tweede ronde. Want: de robuste sneetjes, die ik meteen na het afkoelen in de vriezer deed, vonden grif aftrek. Zelfs bij mijn dochter, anders erg kritisch met brood. Het is dus een goed recept.

Ouwevrouwengekneed
Ik heb het uit Boerenbrood van Linda Collister en Anthony Blake, oorspronkelijke titel Country Bread. Een gouden greep bij De Slegte een paar jaar geleden. Helaas daar niet meer verkrijgbaar, leert een bezoek aan de site. Ik vond wel een Engelstalige versie van het recept. Bij het zien van Rosemary Rowson, die het recept leverde, en al die andere ouwe of in elk geval ouwerwetse vrouwen van het Women's Institute, vraag ik me inderdaad even af: gaat het wel goed met mij?

Troost in de keuken
Ach, misschien is al dat gebak en gekneed inderdaad een bevlieging. Maar ik weet wel dat het troost, dat brood. Misschien begin ik nog eens een stroming die depressieve mensen de keuken injaagt, in plaats van de renbaan op. Mijn vader vertelde dat mijn moeder tijdens ons jaar in Californië, ik was toen vijf, het Amerikaanse brood zo vies vond dat ze elke week drie broden bakte voor ons gezin. Mijn broertje en ik zaten er naast, poppetjes te kneden met het deeg. Ik kan er niet omheen: dat verklaart wel wat.