Braadworst op z'n Toscaans

Kookdag uit de hel. Vriendin zin in gebakken aardappeltjes, ik in mijn klassieke Toscaanse lamsgerecht. Ooit in de jaren negentig uit de Allerhande geknipt en helaas niet te vinden in de receptenzoeker. Ik heb het met braadworst geprobeerd. Echt wat anders dan lam, maar het kan.

Vleesverdriet
Bij de artisjokken uit blik had ik me al neergelegd, maar ook lam was natuurlijk niet verkrijgbaar. Mijn enige hoop, scharrelslager Filippo, bleek op vakantie. De uit de Albert Heijn meegenomen biologische biefstuk - je moet creatief zijn als je dit vol wilt houden - is natuurlijk niet geschikt voor zwangere vriendin. Even vergeten. In de diepvries ermee, voor meteen na de bevalling. Braadworst dan maar. Ik naar de Hoogvliet. Geen biologische braadworst. Door naar de Deka. Ook niet. Op de fiets terug naar de Albert Heijn, dat was me één stoplicht te ver. Ik eindigde bij de Zaailing. Twee schriele braadworstjes maar ja, je moet er wat voor over hebben als je dit vol wilt houden.

Zo maak je braadworst op z'n Toscaans
Artisjokken laten uitlekken, in vieren snijden en marineren met citroensap. Vriendin vindt dat te zuur, ik vind het erg lekker zo. Braadworst wellen en bakken. Geplette knoflook erbij. Artisjokken erbij na het afgieten van het sap. Witte wijn erbij (ik had alleen zoete en dat proef je helaas wél). Kwartier laten pruttelen. Opdienen met een bergje versgehakte basilicumreepjes. Het is best lekker.

Gebakken aardappelen van Martine
Trots was ik op mijn gebakken aardappelen met het beste bistrorecept van Martine. Bewerkelijk maar lekker. Vastkokende aardappelen schillen. In plakken snijden. Koken tot ze (zo goed als) gaar zijn. En dan langzaam kant voor kant bakken op een middelhoog voor. Dus allemaal plat op de bodem van de pan in de boter. En halverwege omdraaien. Het belangrijkste ingrediënt is geduld en toewijding. Vooral niet gaan staan schudden.