Boekbespreking: Pleidooi voor echt eten

Het boek is al een tijdje uit maar lezers van dit blog wezen me erop: Een pleidooi voor echt eten van Michael Pollan. In een, zoals gebruikelijk bij Amerikanen die ergens voor pleiten, wel erg uitgebreid betoog probeert hij zijn lezers aan van zichzelf eenvoudige principes voor gezond eten te krijgen.

De regels van Pollan
1. Eet niets wat uw grootmoeder niet als voedsel zou herkennen.
2. Mijd voedingsmiddelen die ingrediënten bevatten die a) onbekend, b) niet uit te spreken, c) meer dan vijf in getal zijn, of die d) fructoserijke maïssiroop bevatten.
3. Mijd voedingsproducten die goed voor de gezondheid beweren te zijn.
4. Winkel in de periferie van de supermarkt en blijf weg uit het midden.
5. Blijf indien mogelijk weg uit de supermarkt.
6. Eet vooral planten, met name bladeren.
7. Eet meer zoals de Fransen, de Italianen, de Japanners, de Indiërs of de Grieken.
8. Sta sceptisch tegenover niet traditioneel voedsel.
9. Ga niet op zoek naar de 'magic bullet' in het traditionele dieet.

Ga niet naar de supermarkt
De kern van zijn verhaal is dat oma nog weet hoe er vroeger gekookt werd, en hoe vroeger gekookt werd het resultaat is van eeuwenlange keukenwijsheid. Zijn principes samengevat: echt eten, niet te veel, vooral planten. Hij breekt een heleboel lansen voor het eten van zo veel mogelijk seizoensgroenten van biologische boeren in de buurt en geeft een hoop interessante inzichten in de hilarische uitwassen van de voedingsindustrie. Wat ik níet met hem eens ben, is dat je voor zo gezond mogelijk eten de supermarkt zou moeten mijden. Ik vind juist dat je in de supermarkt een centrale rol zou moeten spelen in gezond eten. Alleen dan bereik je veel mensen, in plaats van de happy few.

Schud de hand die je voedt
Het boek gaat dan ook wel erg uit van wantrouwen: overheidsregulering is gekomen in plaats van een rechtstreekse relatie met degene die je eten maakt, stelt Pollan. Het is een sympathiek principe om degene die je eten maakt persoonlijk te willen kennen, maar ook naïef. Alsof de boer om de hoek alleen maar omdat hij jou aardig vindt geen gif gebruikt. Juist door steeds strengere regels van de overheid is gewone groente in Nederland bijna net zo schoon geworden als biologische groente. En juist de overheid zou ervoor kunnen en moeten zorgen dat op ieder product in de winkel niet alleen de ingrediënten staan, maar ook de exacte herkomst en de productiewijze.

Onbegrijpelijke etiketten
Ook zijn regel dat je geen eten moet eten met onuitsprekelijke ingrediënten is wat kinderachtig. Ik ben net als hij erg kritisch op voedsel waar grote hoeveelheden e-nummers in zitten. En hij legt ook met prachtige voorbeelden uit hoezeer de voedselindustrie uit de hand is gelopen. Maar e-nummers zijn niet verkeerd omdat het chemische stoffen zijn.

Maar als je door dat soort kromdenken heen kunt kijken: een zeer verhelderend en vooral ook inspirerend boek voor wie gezond en milieuvriendelijk wil eten.