Wat eten we (niet) in februari

Groente
Aardappel
Aardpeer
Boerenkool
Chinese kool (laatste maand!)
Knolselderij
Koolraap
Pastinaak
Pompoen
Prei
Rode biet
Rode kool
Rode ui
Savooiekool
Schorseneren
Sjalot
Spitskool
Spruitjes
Ui
Witlof
Witte kool
Winterpeen

Fruit en noten
Appel
Peer (hand)
Peer (stoof)

Instinkers
Andijvie is een zomergroente, hoe winters de stamppot ook lijkt.
Rabarber is een voorjaarsgroente.
Radijs is een voorjaarsgroente.
Rettich is een zomergroente.
Selderij is een zomer- en najaarsgroente.
Koolraap niet met koolrabi verwarren, koolraap is geel en winter, koolrabi is wit en zomer.

Groentetassen
Die van www.kievitamines.nl bevatten op dit moment probleemgroente paprika en sperzieboontjes. Hoe eko ook, een kas blijft een kas en invliegen blijft invliegen.

Liever niet
Geen verse tomaten uit Nederland, hoewel volop verkrijgbaar. Omdat je natuurlijk graag pasta eet, kies je voor puree of stukjes uit blik met ‘from Italy / Spain’ erop. De tomaten groeien daar gewoon op de lauwe grond en volgens www.milieucentraal.nl leveren ze ondanks het vervoer een geringe milieubelasting. Verder eet je natuurlijk liever geen zomersalades met komkommer, paprika en sla. Sla is te vervangen met het blad van winterse groenten zoals bietenblad. Nee, ik vind dat ook niet lekker klinken. Sla uit Italië heeft volgens milieucentraal.nl een lage belasting.

Rationeel
De sla van Albert Heijn komt in de winter uit Noord-Italië en dat is volgens milieucentraal.nl niet erg belastend. Rucola uit Italië heeft zelfs de allerlaagste A-belasting.

Makreel met oude kaas

Makreel uit blik is om allerlei redenen een fijne vis. Lekker, gezonde vetten, maar ook MSC-verkrijgbaar. Ik eet het graag met gefruite uien, witte wijn, dille en pasta. Maar ook smakelijk, in al z'n eenvoud: makreel met oude kaas. Het recept van Allerhande behoeft enige aanpassing. Tomaten doen we natuurlijk niet vers, maar uit blik, liefst uit Italië maar Spanje mag ook. Volgens de Groente- en Fruitkalender van www.milieucentraal.nl zijn limoenen nooit zo'n punt. Oude Amsterdammer of een andere oude kaas is natuurlijk zo Hollands als wat, dat behoeft geen betoog. Genieten maar!

Afstandistieken
Spaghetti: nvt
Olijfolie: Italie, nvt
Makreel: Noordzee, Princes, MSC
Tomaten: blik, Italie, nvt
Limoenen: Mexico, desondanks B
Knoflook: Frankrijk
Sjalotten: Nederland
Prei: Nederland
Old Amsterdam: Nederland

Aanpassingen van het recept
Even fruiten en daarna op een laag pitje laten garen. Laat de ui en de prei even sudderen in een scheutje witte wijn, daar wordt hij wat minder scherp van. Van de bliktomaten de kontjes afsnijden, die zijn hard, en de rest in kleine stukjes. Het nat bewaren voor een pizza of iets dergelijks. Met enige beheersing en 'slow cooking' is dit recept vele malen lekkerder dan roef roef.

Winternassi

Niet kopen: groentepakketten. Niet alleen heb je geen idee waar ze de ongetwijfeld zo goedkoop mogelijke groenten vandaan hebben, ook zitten er dingen in die er in de winter niet in moeten zitten, zoals taugé en paprika. Paprika is een kasgroente en taugé komt voor verdere verwerking uit Azië en Zuid-Afrika, volgens het Voedingscentrum. Een winternassi maak je gewoon zelf met een stuk groene kool en een prei, die je flinterdun snijdt. Als vlees neem je biologische speklappen, in reepjes gehakt. Bak eerst het vlees, daarna daarbij de groene kool en de prei. Boemboe erbij. Intussen heb je de rijst gekookt. Het geheel mengen en de nassi is klaar. Lekker met reepjes ei, kroepoek (ik neem dan liever cassavechips) en pindasaus uit een pakje. Want een ander goed recept voor dat laatste vond ik dat niet, gekluste pidakaas is ronduit smerig. Hardcore close cooking is het niet, maar het komt in de buurt.

Pompoenlasagne met en zonder lam

Ik begin deze winter een aardige pompoenverslaving op te lopen maar die mooie oranje jongens van de Hoogvliet (eko uit Holland!) zijn enorm lekker. Nog maar eentje: pompoenlasagne. Niet alleen erg lekker én vegetarisch én close, ook nog eens erg mooi om te zien. De bechamel maak je natuurlijk zelf (zie recept) en de kaas is ook nog eens Nederlands. Kan nauwelijks closer. Voor een bijzondere gelegenheid maak je de pasta natuurlijk zelf.

Op dag twee met lam?
Pompoen is erg lekker met lamskoteletten. Die van mijn scharrelslager komen uit Nederland. Als je heel principieel bent en je geen vriezervlees wilt, neem je gewone koteletten. Lekker uit de oven met een marinade van olijfolie, ketchup en rozemarijn. Recept van mijn moeder, bij het uitzuigen van het merg denk je aan haar en aan je jeugd. Oven op 250 graden, ze moeten dan 5 tot 10 minuten, afhankelijk van al ontdooid of niet en hoe rood je ze wilt. Erbij blijven dus. Halverwege omdraaien en niet vergeten dan even te bedruipen.

Afstandistieken
Pompoen: eko, Nederland
Bloem: Nederland
Boter: Nederland
Kaas: Nederland
Lasagnebladen: Italië, nvt

Witlof voor mietjes

Mijn moeder zou het niet geloven maar ik maak tegenwoordig wel eens witlof. Vrijwillig. Nu helpt het dat ik het niet op de manier maak waarop zij het deed: met paneermeel en iets vloeibaars (ik weet niet meer wat) veel te lang in de oven waardoor je een bittere, grijze brei krijgt met Oostblokassociaties. Ik las een keer hoe je witlofblaadjes kunt smoren in crème fraiche. Die warm je op in de koekenpan en daarna laat je de blaadjes erin pruttelen op laag vuur met de deksel erop. Niet te lang, al dente natuurlijk. Snufje zout, gemalen zwarte peper. Klaar. Je eigen witlof voor mietjes. Maak lekker veel en op dag twee stamp je overblijfselen door aardappelpuree. Lekker bij runderpie.

Terug naar onze wortels

Close Cooking is hot. Vorige week in de Viva: terug naar onze wortels, met pastinaken, wortelen en knolselderij. Tien punten, Viva! Als je dan niet vervolgens aan de recepten olijven en sinaasappels toevoegt. Verse peterselie is ook geen goed idee. (Hoewel ik moet toegeven dat ik op dat front soms zondig.) En het wortelrecept is met bospeen, een zomergroente. Kortom: slecht denkwerk, en zo zien we het helaas vaker. Delicious heeft een seizoensreceptenzoeker, wat natuurlijk een enorm goed idee is. Voer je (op deze blog gevonden) seizoensgroente in en krijg er een recept bij. Maar in die recepten staan ook nog steeds zaken die niet uit het seizoen komen. Dus je bent er niet echt mee geholpen. Het is een trend maar ook niet meer dan dat. Brrr... het sneeuwt buiten. Lekker binnen met winterrecepten. Zet de centrale verwarming nog maar een tandje hoger en daarna lekker op de zonnebank in de studeerkamer.

Pie 2: Runderpie met Schoorsteen

Nog steeds een aanrader: de Delicious van januari, waarin een piespecial is te vinden. Ik maakte al de kippenpie. Delicious heeft nog steeds geen complete, laat staan handige receptenzoeker. Maar ik pik uit principe geen recepten. Deze is met rundvlees en een zelfgekneed dak van mosterddeeg. Hiervoor moet je wel mosterdpoeder kopen, bijvoorbeeld Colman's Mustard. Wij hebben voor zulke zaken toevallig een Britse winkel om de hoek. Waar je 't anders moet krijgen weet ik niet. De taart is heerlijk met gesmoorde witlof (mijn moeder zou zwaar gechoqueerd zijn als ze dit las) of witlofstamp. Dochterlief was vooral onder de indruk van het schoorsteentje, op advies van mijn vriendin gemaakt van de top van de slagroomspuit. Weer wat geleerd.

Afstandistieken
Meel: Nederland
Bloem: Nederland
Mosterdpoeder: Engeland, nvt*
Boter: Nederland
Ei: Nederland
Runderlappen: Gelderland
Zonnebloemolie: onbekend, nvt
Champignons: Nederland, pg*
Uien: Nederland
Suiker: onbekend, nvt
Knoflook: Frankrijk
Runderbouillon: onbekend, nvt
Guiness: Ierland, te vervangen met ander donker bier
Tomatenpuree: Italië, bo***
Thijm: Nederland, 's zomers gekocht en gedroogd
Worcestersaus: Engeland, nvt

* nvt bij lang houdbare producten die je niet op een andere manier kunt krijgen, doen we in Close Cooking niet zo moeilijk. Je kunt ook niet zonder specerijen.
** pg probleemgroente, is ook uit Nederland ongeacht het seizoen slecht voor het milieu volgens www.milieucentraal.nl, niet te vaak eten of weglaten
*** beste oplossing, volgens www.milieucentraal.nl

Hollandse prei bij de Albert Hein

Gelukkig! Het is er weer: Hollandse prei. Maar vooralsnog alleen bij de Albert Heijn.

Prangende preiproblemen

Een raadsel. Ik maakte reclame voor de goede gedachte van de januari-Allerhande om echte winterrecepten met prei prominent te plaatsen. Vervolgens is er bij Albert Heijn geen Nederlandse prei te krijgen. In de Spar, toch al de slechtst scorende supermarkt als het om duurzaamheid gaat, trof ik zelfs Argentijnse prei aan. Het best scoorde de Dekamarkt met Franse prei. Maar dat is nog steeds niet goed genoeg. Prei is een typisch Nederlandse groente jaarrond verkrijgbaar hoort te zijn. Prei zou het boegbeeld van close cooking moeten zijn.

Wat eten we (niet) in januari?

Mijn goede voornemen is elke maand een lijstje zoals dit, waarin ik uiteraard al mijn voortschrijdend inzicht verwerk. Onderstaande is voor een groot deel op www.milieucentraal.nl gebaseerd. Koop onderstaande producten dus uit Nederland en let daarbij niet op EKO. Als het niet niet anders kan uit een buurland. Voor wie al die winterspullen beu is onderaan wat suggesties. Print uit en neem mee.

Groente
Aardappel
Aardpeer
Boerenkool
Chinese kool
Knolselderij
Koolraap
Pastinaak
Pompoen
Prei
Rode biet
Rode kool
Rode ui
Savooiekool
Schorseneren
Sjalot
Spitskool
Spruitjes
Ui
Witlof
Witte kool
Winterpeen

Fruit en noten
Appel
Peer (hand)
Peer (stoof)

Instinkers
Rabarber, radijs, rettich en selderij hebben een winterse uitstraling maar zijn voorjaars- en zomergroenten. Wat in de winkel ligt dus niet kopen, ook niet als het uit Nederland komt. Wortel is winter, maar waspeen en bospeen uitdrukkelijk niet. Verwar de koolraap niet met de koolrabi: koolraap (gelig) is winter, koolrabi (wit) is zomer en najaar.

Liever niet
Echt geen verse tomaten uit Nederland nemen, hoewel volop verkrijgbaar. Omdat u natuurlijk graag pasta eet, kiest u voor puree of stukjes uit blik met ‘from Italy / Spain’ erop. De tomaten groeien daar gewoon op de ‘koude’ grond en volgens milieucentraal.nl is dat inclusief het vervoer een geringe milieubelasting. Verder eet je natuurlijk liever geen zomersalades met komkommer, paprika en sla uit Nederland. Sla is te vervangen met het blad van winterse groenten zoals bietenblad. Nee, ik vind dat ook niet lekker klinken.

Rationeel
De sla van Albert Heijn komt in de winter uit Noord-Italië en dat is volgens milieucentraal.nl niet erg belastend. Als je sla uit Frankrijk kunt krijgen: doen, groeit daar op de koude grond en is vrij dichtbij. Rucola uit Italië heeft zelfs de allerlaagste A-belasting, Snijboon volgens milieucentraal uit Marokko A. Spinazie geen seizoensgroente maar wel A uit Spanje te krijgen.

Fruit nooit uit Nederland
Je wilt ook wel eens wat anders dan appels en peren in de winter. Deze groenten uit het buitenland vallen volgens milieucentraal.nl erg mee in de milieubelasting.
Ananas
Banaan
Citroen
Dadel, niet uit Californië nemen
Druif
Granaatappel, niet uit Iran nemen
Ananas, niet Argentinië of China nemen
Kiwi, niet uit Nieuw-Zeeland nemen
Kokosnoot
Limoen
Lychee, niet uit Thailand nemen
Mandarijn
Mango
Meloen, nooit uit Nederland kopen
Nectarine
Perzik
Sinaasappel
Vijg alleen uit Italië

Halen en lezen: januarinummer Allerhande

Leuke recepten met wintergroente prei. En nu ook eens recepten waarvan niet weer alle andere ingrediënten toch weer zomerproducten zijn, zoals vaak met de 'winterrecepten' in bladen. Een grote ergernis! Er staat ook een leuk recept in voor pompoenlasagna. Geen zin in de papieren versie? De recepten staan tot de februari-editie komt hier online.

Pie 1: Pamela's Favourite

Mijn vriendin is Schots en kon déze pie nog wel het meest waarderen, uit haar jeugd: kip. Ondanks het feit dat ik zo eigenwijs was om de erwten (zomer) te vervangen door wortel (winter). Ja, Delicious heeft het goed gezien en heeft in de januari-editie een piespecial. Jammer alleen dat het niet voor alle ingrediënten geldt maar dat is met wortel - die in een eerder stadium mee laten pruttelen dan de erwten! - smakelijk opgelost. De bacon liet ik ook weg, geen zin in.

Bij dochterlief ging hij er ook goed in. Het maken was leuk, vooral toen de kipragout mocht afkoelen in de sneeuw. Daarna besloot ik geen pasteitjes maar een grote pie te maken. Het hartje maakte natuurlijk helemaal dat ze door het huis stuiterde van enthousiasme toen de taart in de oven stond te garen. En ook nog eens uitzonderlijk goed at. Hoera.

De Streepjescodeconsument

Ik twijfel niet meer: weten waar je eten vandaan komt, wordt de trend van 2010 en wat mij betreft het hele aansluitende decennium. De bewuste burger wil niet meer in goed vertrouwen in zijn mond proppen wat er in de schappen ligt. En de techniek om zulke kennis te vergaren, waar je je ook maar bevindt, ís er. Maar hoe gaan we het precies doen?

Het logo dat andere logo's overbodig maakt
Dick Veerman van foodlog.nl pleit samen met Jan Peter van Doorn voor een logo dat andere logo's overbodig gaat maken. Dat werkt zo. Fabrikanten die niets te verbergen hebben zetten alle informatie over hun producten (herkomst, productiewijze, vervoer) in een database. En het publiek weet dat ze op een site naar die informatie kunnen kijken dankzij dat logo, waar de bedenkers wijselijk de details nog even niet van bekend maken. Van Doorn: 'De gebruikelijke logo's doen of een consument hersendood is. Dit nieuwe logo niet. Ik wil het weer leuk maken om op zoek te gaan naar informatie en consumenten zelf te laten bedenken wat ze er van vinden. Natuurlijk maken we het hen niet makkelijker(gemak is zoooo 2009), maar het wordt het tegenovergestelde van 'Ik kies bewusteloos’.

Logo's als logische tussenstap
Sympathiek betoog, maar hun voorstel gaat nooit werken wegens het oeverloze geklets dat er uit voort zal komen en de vrijblijvendheid. En wat ik niet snap: we zijn tegen logo's en dus verzinnen we... en logo!? Bovendien zijn logo's, de gecontroleerde althans zoals EKO, zo gek nog niet. Veerman en Van Doorn hebben gelijk dat ze beperkingen hebben omdat het er zo veel aan het worden zijn, maar je kunt ze veel beter als een tussenstap zien. Een veel betere oplossing is dan ook die van het Voedingscentrum, een overheidsorgaan dat ons over ons eten informeert. Die lanceerden vandaag een via je mobiel te raadplegen website waarop je E-nummers en etiketinformatie kunt natrekken. De informatie is noodzakelijkerwijs kort en daardoor helaas soms nogal cryptisch - fijn om te weten dat een E-nummer natriumbicarbonaat en van biologische herkomst is, maar dan weet ik nóg niks - maar het is een begin. Je kunt met een beetje achtergrondkennis nu ín de winkel op een makkelijke manier kijken wat je koopt, voordat je het koopt.

Het beste logo is de streepjescode
Toch zijn we er daarmee nog niet. Mijn ideaal zou zijn: totale openheid. Verplicht voor alle producenten. Van mij mogen de logo's blijven, maar maak nu gewoon eens een voor telefoons geschikte internetsite waar je door het simpelweg inscannen van de streepjescode (technisch geen punt) kunt zien wat de herkomst is van het product dat je koopt. Waar komen de ingrediënten en het verpakkingsmateriaal vandaan, waar en wanneer en hoe is het product bewerkt, hoe en door wie is het vervoerd? Dit soort zogenaamde 'keteninformatie' die allang bekend bij supermarkten en hun leveranciers. Die is namelijk verplicht om mogelijk te maken dat een slechte partij komkommers snel uit de schappen gehaald kan worden. In principe zou de chef van je groenteafdeling nu al precies moeten kunnen vertellen waar je komkommer vandaan komt, net als dat je slager moet kunnen achterhalen bij welke boederij je speklapje heeft rondgehuppeld. Deze informatie hoeft alleen maar op een slimme manier toegankelijk gemaakt te worden. En als dat met patiëntgegevens en met burgerservicenummers kan, dan kan het ook met komkommers. Het zal vast niet gratis zijn, maar lost wel alle problemen rond voedselherkomst in één klap op. En iedereen kan dan zelf bepalen hoe ver hij gaat in zijn keuzes rond wat hij wel of niet koopt.

Naar strengere spijswetten
Wederom is het een tussenstap. Ik hoop natuurlijk dat uiteindelijk dan een substantiële groep consumenten, zonder de eeuwige tussenkomst van de Keuringsdienst van Waarden, KASSA of Consumentenbond, zijn politieke partij gaat wijzen op de bedenkelijke herkomst en productie van bepaalde producten. Want uiteindelijk moeten bepaalde zaken natuurlijk gewoon verboden worden. In de kern blijft het absurd dat je in de winkel geheel vrijwillig op basis van gebrekkige informatie mag kiezen tussen gezonde en ongezonde, milieuvriendelijke en milieu-onvriendelijke, eerlijke en oneerlijke producten. Zonder kennis en informatie kan er geen vrije keuze zijn. En zonder wetten blijven slechte producten gewoon goedkoop en alleen al daarom aantrekkelijk naast producten liggen waar we allemaal beter van worden in plaats van slechter.

Twee keer doordeweekse pompoen

Ik worstel een beetje met de doordeweekse maaltijd. Vandaag wilde ik pompoenravioli maken maar het is gewoon te veel werk. Mijn geliefde ziet het al helemaal niet meer zitten. Als ik 's morgens durf te beginnen over vegetarisch en wintergroenten dan trekt ze haar lip op en laat ze lange tanden zien. Ik herken dat wel. Als mijn moeder gezond ging doen vroeger, was dat ook altijd een grote teleurstelling. Kom je boven van het huiswerkmaken. Je hebt wel een pauze verdiend. Staan er aardappelen, postelein en geroerbakt ei op het menu. Bah. In de tijd van parttime principes zoals de puberteit ook wel genoemd kan worden, zei ik nog wel eens: "Mam, ik ga wel weer naar beneden." Eens kijken wat deze pompoenpasta oplevert. Kan ik met de vanochtend gekochte ingredienten ook maken. Het klinkt als iets wat ik niet 's ochtends aan moet kondigen maar ik ga het tóch doen.

1. Doordeweekse pompoenpasta met peterseliericotta
18.14: "Hmmm, lekker." Vindt de vrouw. Zelf vind ik het wat minder, ik hou gewoon niet zo van pompoen puur, zonder knoflook. Tip: voeg wat salie toe om de smaak wat voller te maken. In plaats van vette geitenkaas kun je ook een magere, brokkelige verse kaas gebruiken zoals ricotta, die ik toevallig nog had staan. De hazelnoot van doorgaans bedenkelijke herkomst liet ik weg, en miste ik niet. Ik deed er de peterselie uit het recept door. De koude kwak met de warme saus en daarin de wat steviger, bijna knapperige stukjes pompoen maakt het een lekker afwisselende en toch redelijk lichte vegetarische maaltijd met maar een beetje kaas.

2. Doordeweekse pompoenpuree met peterseliericotta
De andere helft van de saus hebben we twee dagen later door een halve pan overgebleven aardappelpuree gestampt. Eigenlijk nog lekkerder. En dan helemaal close. Behalve de kaas. Maar die kun je vervangen door iets Nederlands of helemaal weglaten.

Marokkaans gehakt met hummus

Lekker, snel en gemakkelijk gerecht uit de Delicious van januari. Gehakt met ras el hanout, stukjes tomaat en rucola. Als vuller naanbrood, te besmeren met hummus. Absoluut geen close cooking, maar je kunt er wel het beste van maken. Rucola van Albert Heijn komt uit Italië en is door de Groente- en Fruitkalender zelfs ingedeeld in categorie A wat milieubelasting betreft. Dus de rationele close cook die eens wat anders wil hoeft zich hier niet schuldig over te voelen. Nederlandse witlof is, als we milieucentraal.nl mogen geloven, sléchter voor het milieu. Om maar een voorbeeld te geven. Het moet met lamsgehakt maar ik vond alleen scharrelhalfomhalf. Hummus is natuurlijk niet uit Nederland te krijgen. De tomaat was een restje (mijn vriendin houdt zich niet aan de regels) en dat is natuurlijk altijd beter dan weggooien. Als je de naan zelf maakt en de tomaten weglaat ben je toch een heel eind.

Zondigen met Oud en Nieuw: pizzafeestje

Kookvriend Peter vond het een leuk idee om de avond van Oud en Nieuw te vullen met pizza's. Eerst twee toegankelijke voor de kleintjes, die daarna naar bed gingen. Daarna twee voor gevorderden. Die maakte ik, door het domme toeval dat ik het langst moest werken en later kwam. Ik maakte mijn pizza alle aciughe nog maar eens. Je zou 'm ook Ladies Delight kunnen noemen. Op de foto ontbreekt de in eigen keuken gedroogde thijm, die ik bijna vergat.

Als toetje experimenteerde ik met een pizza bianca, een witte pizza, zonder tomaat. Het werd er een met een smakeloze titel: pizza ai due formaggi. De twee kazen waren rookkaas en mozarella, aangevuld met zwarte olijven, verse basilicum en verse salie. Zonder pastasaus krijg je een enigszins droge pizza, een soort boterham met gesmolten kaas. Overigens maakt het vet uit de kaas 'm nog aardig vochtig. Sappige zwarte olijven (de goede zijn groot en paars) helpen ook. "Eigenlijk een soort kaasplankje", vond Peter.

Hoe organiseer ik een pizzafeestje?
Maak van te voren het deeg en bewaar dit in porties per pizza. Maak ook van te voren en grote pan met een basale, licht gekruide tomatensaus. Peper, zout, knoflook, basilicum. Dit kan met ontvelde tomaten in blik of als het zomer is met verse tomaten. Je gasten nemen allemaal wat beleg mee. Belangrijk voor een goede pizza: dun uitrollen met iets dikkere randen voor de authentieke uitstraling, weinig tomatensaus (je mag hier en daar de bodem blijven zien), de oven op de heetste stand (meestal is dit 250 graden) en kort bakken, tien tot twaalf minuten. Sommigen zweren bij een pizzasteen (kookvriend Peter ook) maar ik merk niet veel verschil. Sterker nog: het leek langer te duren, met hetzelfde resultaat. Schenk goede rode wijn erbij. Voor inspiratie: Nikko Amandonico's La Pizza.

Hoezo zondigen?
Tsja. Tomaten in de winter. Verse kruiden in de winter. Olijven. Je komt een eind als je het deeg met Nederlandse bloem maakt en de tweekazenpizza met Nederlandse kaas. Je hebt Nederlandse mozarella immers. Maar aan de olijven, de kruiden - meestal uit België maar daar volgens mij gewoon in een kas - en de tomaten valt niet veel te doen. Of het moet zijn dat bliktomaten gegarandeerd in het goede seizoen zijn ingeblikt en met de boot vervoerd. Dan valt het nog mee. Een oplossing of in elk geval een werkbaar tomatencompromis is sowieso een voornemen voor 2009. Laten we het erop houden dat ik close cooking heel serieus neem, maar niet van plan ben om een humorloze principieel te worden.