Zondigen met Oud en Nieuw: pizzafeestje

Kookvriend Peter vond het een leuk idee om de avond van Oud en Nieuw te vullen met pizza's. Eerst twee toegankelijke voor de kleintjes, die daarna naar bed gingen. Daarna twee voor gevorderden. Die maakte ik, door het domme toeval dat ik het langst moest werken en later kwam. Ik maakte mijn pizza alle aciughe nog maar eens. Je zou 'm ook Ladies Delight kunnen noemen. Op de foto ontbreekt de in eigen keuken gedroogde thijm, die ik bijna vergat.

Als toetje experimenteerde ik met een pizza bianca, een witte pizza, zonder tomaat. Het werd er een met een smakeloze titel: pizza ai due formaggi. De twee kazen waren rookkaas en mozarella, aangevuld met zwarte olijven, verse basilicum en verse salie. Zonder pastasaus krijg je een enigszins droge pizza, een soort boterham met gesmolten kaas. Overigens maakt het vet uit de kaas 'm nog aardig vochtig. Sappige zwarte olijven (de goede zijn groot en paars) helpen ook. "Eigenlijk een soort kaasplankje", vond Peter.

Hoe organiseer ik een pizzafeestje?
Maak van te voren het deeg en bewaar dit in porties per pizza. Maak ook van te voren en grote pan met een basale, licht gekruide tomatensaus. Peper, zout, knoflook, basilicum. Dit kan met ontvelde tomaten in blik of als het zomer is met verse tomaten. Je gasten nemen allemaal wat beleg mee. Belangrijk voor een goede pizza: dun uitrollen met iets dikkere randen voor de authentieke uitstraling, weinig tomatensaus (je mag hier en daar de bodem blijven zien), de oven op de heetste stand (meestal is dit 250 graden) en kort bakken, tien tot twaalf minuten. Sommigen zweren bij een pizzasteen (kookvriend Peter ook) maar ik merk niet veel verschil. Sterker nog: het leek langer te duren, met hetzelfde resultaat. Schenk goede rode wijn erbij. Voor inspiratie: Nikko Amandonico's La Pizza.

Hoezo zondigen?
Tsja. Tomaten in de winter. Verse kruiden in de winter. Olijven. Je komt een eind als je het deeg met Nederlandse bloem maakt en de tweekazenpizza met Nederlandse kaas. Je hebt Nederlandse mozarella immers. Maar aan de olijven, de kruiden - meestal uit België maar daar volgens mij gewoon in een kas - en de tomaten valt niet veel te doen. Of het moet zijn dat bliktomaten gegarandeerd in het goede seizoen zijn ingeblikt en met de boot vervoerd. Dan valt het nog mee. Een oplossing of in elk geval een werkbaar tomatencompromis is sowieso een voornemen voor 2009. Laten we het erop houden dat ik close cooking heel serieus neem, maar niet van plan ben om een humorloze principieel te worden.