Eindelijk, eindelijk: de pastinaak

Symbool voor mijn close cooking-proef: de pastinaak. Daar heb ik echt op zitten wachten. Toen ik nog dom en onwetend was heb ik mijn collega's op werk nog proberen wijsmaken dat het een zomergroente was. Niet dus. Maar nu is hij er. Alleen bij de Dekamarkt en bij Puur. Ik maakte een grilrecept uit het tweede boek van Jamie Oliver, waar de parsnip één recept heeft. Op internet vond ik 98 receptendie ik allemaal nog ga proberen. Jamie roostert brokken aardappel in de schil, pastinaakrepen en kwartjes peer met gemarineerde koteletten. Erg lekker, hoewel de koteletten wat droog werden. Ik ben nog geen held met de casserole. Pastinaak is een wortel en voelt in je mond ook zo, zij het iets veerkrachtiger en vezeliger dan een winterpeen. Het heeft een zachte, kenmerkende smaak die in de richting van venkel of selderij gaat maar subtieler. Zo subtiel als koolrabi. Moet bekennen dat het me een beetje tegenviel maar de verwachtingen waren ook wel erg hoog. Je denkt: ik ontdek een vergeten paradijs maar sommige zaken raken maar meestal worden dingen vergeten met een reden. Pastinaak is lekker, maar geen grote ontdekking. Misschien denk ik er echter nadat ik die 98 recepten heb geprobeerd anders over.