Zomerzweet

Gepikt uit een chique restaurant: soep in een glas. Slasoep met komkommerstukjes in dit geval. Een fijn voorgerecht voor een zomers diner. Krachtig, maar zeker niet overheersend en net als hete thee op een gekke manier verfrissend. Fruit de sla met wat gehakte sjalotten en komkommer. Kippenbouillon erbij. Crème fraiche erbij. Tijdje laten pruttelen. Inschenken, ik gebruik daar Marokkaanse theeglaasjes voor, garneren met wat komkommerflarden en op schoteltjes zetten. Bruchetta erbij. Genieten maar. Het recept heb ik uit Allerhande.

Venkelweekeinde: smul van alle stukken

Het is venkeltijd*. De meeste mensen denken dan aan soep of salade. Maar je kunt veel meer met venkel. Het afgelopen weekeinde maakte ik venkel klaar in Marokkaanse en Siciliaanse stijl.

Venkelkennis: knol, steel, loof
Kies bij het kopen voor een venkel, waarbij de stengels en het loof er nog aan zitten. De gehakte knol gebruik je voor soep of salade, de gesneden stengel is lekker in Siciliaanse pasta, het loof is geschikt als kruid en om je eten mee te versieren.

Dag 1: gestoofde kip op venkelbed
Stoof gesneden biologische kipfilet op een bedje van venkel, gehakte korianderstelen, bosui en kerstomaatjes, gedrenkt in citroensap. Vervang de bosui als die nog niet uit Holland te krijgen is (zoals in sommige supermarkten) door sjalotten. Serveren met couscous. Garneren met de blaadjes van de koriander. Gebruik de helft van het loof ter versiering. Bewaar de andere helft en de stengels voor morgen. Recept is van Delicious.

Dag 2: Siciliaanse makreel
Sicilianen eten al in april wilde venkel, zelf geoogst uit de berm van de weg. Met rozijnen en pijnboompitten. Pijnboompitten zijn helaas geen eten van dichtbij, daar heb ik nog geen oplossing voor gevonden. Snij de stengels in kleine stukjes en fruit die in olijfolie. Voeg makreelfilet toe en prak die in de pan. Blus af met wat witte wijn en laat een tijdje sudderen tot de venkel beetgaar is. Voeg rozijnen en geroosterde pijnboompitten toe. Voeg het loof toe. Als je toevallig dille hebt staan kan dat er ook bij. Meng de saus door je zelfgemaakte lintpasta van ongeveer een centimeter breed. De Sicilianen eten dit overigens met brokken sardines. Mij te zwaar. Mijn vriendin bedacht de makreel.

* Inmiddels weet ik: het is het hele jaar Venkeltijd. In Nederland vanaf juli tot en met oktober. Rest van het jaar nog steeds A, maar dan uit Italië.

Beste vaderdagcadeau ooit

Tsja, hier kunnen we kort over zijn. Het afgelopen weekeinde was deze Close Cook de blijste man op aarde. Hij kreeg een pastadroogrek.

Hij komt van DOK in Den Haag, maar ik ben om mijn dochter niet in de portemonnee te kijken nog niet gaan zoeken naar een productlink. Sorry.

Dezelfde avond mijn eigen vader vergast op heerlijke lintpasta van eigen makelij. En dat vond mijn vader weer het beste vaderdagcadeau ook.

Dekamarkt wint eerste seizoensgroentecheck

In de Leidse binnenstad kun je bij de Dekamarkt het beste terecht voor seizoensgroenten uit eigen land. Dat blijkt uit Close Cookings eerste Seizoensgroentecheck. Spar, die graag reclame maakt met de slogan "Wat je van dichtbij haalt is lekker", scoort het slechtst. Oordeel zelf! Je kunt de legenda tevoorschijn toveren en het document leesbaarder maken door te spelen met de knopjes onderaan.

Seizoensgroentecheck

View more Microsoft Word documents from Pjotr Van lenteren.

1. Deka: 5 ROOD, 1 GEEL, 18 GROEN, 2 ZWART, 1 GROEN! (13/15)
2. Hoogvliet: 4 ROOD, 0 GEEL, 15 GROEN, 2 ZWART, 1 GROEN! (10)
3. AH: 10 ROOD, 1 GEEL, 15 GROEN, 3 ZWART, 0 GROEN! (3/4)
4. Spar: 5 ROOD, 0 GEEL, 12 GROEN, 4 ZWART, 0 GROEN! (3)

De puntentelling is gemaakt door de groene en gele punten bij elkaar op te tellen en daar de rode en de zwarte van af te trekken. Wie Europa dichtbij genoeg vindt, geeft iets meer punten aan Dekamarkt en Albert Heijn.

Winnaar is dus de Dekamarkt met veel keus én een aantal bijzondere zomergroenten gewoon van Hollandse bodem. Ze hebben dan ook een duidelijk omschreven duurzaamheidsbeleid.

Verrassend laag staat Albert Heijn. Deze grootgrutter is misschien best actief met EKO, maar dat komt bijna altijd van heel ver. Dieptepunt: gewone uien, die notabene ‘in’ het seizoen zijn, uit Australië. Toch heeft ook Albert Heijn een uitgesproken groene missie voor zichzelf op papier gezet.

De groentelijst stelde ik op aan de hand van deze en deze handige websites.

De zomer is, zo blijkt uit dit onderzoek, wél een redelijke tijd voor zomergroenten van eigen bodem. Bospeen, paprika, radijs, sla, spinazie en tomaten zijn goed van eigen bodem te krijgen. Verbazend is dat het lastig is om lokale aardappelen, bloemkool, erwten, prei, snijbonen, sperziebonen en uien te krijgen. Dat zijn toch goed in Nederland te telen groenten. Misschien dat de sperziebonen gewoon laat zijn, ik ga deze test zo snel mogelijk herhalen.

Belazerdappeld!

Nou, deze kok heeft vandaag zijn naïeviteit verloren. Terug naar de Spar voor die heerlijke Gelderse kasteelaardappelen blijkt in precies dezelfde zak met sfeervol zwartwit gefotografeerd kasteeltje Nicola aardappelen te zitten. Uit Israël. En die aardige meneer Jac van Oort een aardappelgroothandel uit Ammerzoden, dat niet eens in de buurt is van Gelderland. Hoe ben ik daar toch opgekomen? Wat dom zeg. Hij maakt er niet eens een geheim van. Ik viel wel van de ene in de andere verbazing, in het aardappelvak van twee supermarkten. Het blijkt bijna onmogelijk om Nederlandse aardappelen te krijgen. En ik maar denken dat dat zo'n beetje het enige was wat wij fatsoenlijk konden klaarmaken op die klei.

Nederpasta twee

Pasta maken, dat doe ik dus tegenwoordig zelf. Het vervelende is alleen, dat ik nog geen durum tarwe heb kunnen vinden die van Nederlandse bodem is. Volgens Delicious kun je Pasta Holanda kopen bij Molen de Hoop, maar bij nauwkeurige lezing blijkt het om in Oud-Zevenaar gemalen Italiaanse tarwe te gaan. 'Waar maak je je druk over', zegt een lid van de Denk Tenk achter Close Cooking (mijn vader): 'Tarwe komt met de boot.' Wordt vervolgd.

Overigens maakte ik ravioli, deels gevuld met biologisch gehakt met verse kruiden en deels een mengsel van spinazie en Hüttenkäse. Ricotta was op. Heb ik weer. Geheel overgoten met gesmolten boter, verse salie en parmezaanse kaas.

Verder: ideale zaterdag. 's Middags de pasta kneden, daarna de spierpijn eruit fietsen met dochter achterop naar het Joppe. Thuisgekomen vloekend en tierend ravioli knutselen. Dat moet je niet met een glas wijn en het raam naar de steeg open doen terwijl je vrouw de nieuwe dvd-speler probeert te installeren en roept 'Gut, schat, ik geloof dat je samen met de oude ook de nieuwe snoertjes naar de Weggeefwinkel hebt gebracht!'

Ook zelf pasta maken? Ik ben heel tevreden over deze handleiding. Basisinspiratie voor de vulling deed ik onder meer hier op.

Opgerot, EKO-Sjalot!

Kijk, dit begrijp ik dus niet. Naast elkaar in het schap bij Albert Heijn voor precies dezelfde € 1,29: sjalotten. De linker uit Holland, 400 gram, de rechter ekologisch maar dan wel uit Argentinië, 250 gram. Sjalotten zijn een vers product. Kun je dus niet met de boot halen voor zover ik weet. Gelukkig helpt die eenvoudige rekensom (bijna twee keer zo duur!) een beetje. Maar hoeveel cryptocalvinisten zullen zichzelf niet straffen en kiezen voor zogezegde duurzaamheid? Dus: opgerot. In Nederland is de productie bij de meeste landbouw- bedrijven zo schoon, dat je beter iets van hier kunt nemen dan iets dat heeft gevlogen. Een fijn voorbeeld, hier draait het nu om.

Dicht bij de aardbei

Hoera hij is er weer, de eigen aarbei. Die niet eerst de halve wereld rond is gevlogen. Bij de Spar zagen ze er afgelopen maandag trouwens niet erg smakelijk uit. Donker en licht, zacht en hard door elkaar. Bah.

Dat ze ook écht in het wild kunnen groeien ontdekte ik een half uur later, toen ik deze eenzame aarbei, een kittig klein hapje, spotte bij de Burcht in Leiden. Niet geplukt omdat ik weet dat een doorsnee model hondenpoot hier gemakkelijk overheen past. Ik begreep trouwens vanochtend uit De Dikke Van Dam dat wilde aardbeien het in Europa nooit geweldig deden. Pas in de zeventiende eeuw ontdekte Hollandse tuinders dat ze veel smakelijker resultaten oogstten met Amerikaanse jongens.

Aarbeien zijn nu typisch zo'n symboolvrucht voor de Close Cooker. Je eet ze natuurlijk alléén als ze uit Nederland komen, alléén als ze in het seizoen zijn. Je zou ook wel gek zijn om anders te doen: de rest van het jaar zijn ze duur en vaak niet eens lekker.

Klonterkliekjes

Hum, niet het toonbeeld van kookkunst. Maar wel lekker: Italiaanse truc om de overgebleven risotto op te maken. Draai er balletjes van en wentel die door paneermeel en bak ze in olijfolie. Hmm! Deze poging van mijn vriendin was met de overgebleven rijst van een heerlijke kalkoenpilaf. Die plakt niet zo goed als risotto, maar met ei kwamen we een heel eind. Nogmaals: de smaak was fantastisch en volgende keer zijn de balletjes ook mooi rond.

Ik heb gezondigd

Afgelopen zondag eten in een pannen- koekenhuis. En me dan ook nog vergrijpen aan een Schnitzel à la Zanding. Want ik houd niet zo van pannenkoeken bij het avondeten. O, o, o. Dit wordt weer wekenlang streng lokaal eten om het goed te maken. Maar serieus: jammer dat er nog zo weinig restaurants zijn die kunnen garanderen dat álles uit de buurt komt. En ook nog duurzaam is. Juist in een pannenkoekenhuis zou dat nog eens nieuws zijn.