Winterratatouille

Ik heb onze koelkast moeten ontkolen en -knollen. Het dieptepunt van een half jaar close cooking. De winter is lastig, dat wist ik wel. En een mens moet durven experimenteren. Maar ik moet mijn lieftallige huisgenote gelijk geven: die knollen komen snel je neus uit. En anders wel je koelkast. Wat een vieze lucht! Nu hangt het wel van de knol af. Knolselderij is lekker. Maar koolraap is eigenlijk gewoon niet te nassen. Ik merkte dat al bij het schillen. In eerste instantie kreeg ik een nostalgisch gevoel: bij mij op de Vrije School vierden we Sint Maarten met zelfgemaakte lampionnen uit koolrapen. Die aten we niet, die holden we uit om er een kaarsje in te stoppen. Vaak lag de hele klas dan vol schaafsel en schillen. Die de vuilniszak ingingen waarna de klas grondig werd schoongemaakt door een klassenmoeder. Dat had een waarschuwing moeten zijn. Dat ik dit recept toch ging maken kwam omdat het precies was wat ik zocht: een winterratatouille voor bij stoofvlees, zoals de hamlappen die ik met kerst maakte. Domweg omdat een gewone ratatouille een zomerratatouille is met courgette en tomaat. Als je dan toch voor de koolraap gaat, die dan vier minuten eerder roerbakken dan de rest. Je kunt de koolraap ook vervangen door knolselderij. Ik heb ook pastinaak toegevoegd. Let op dat je winterwortel neemt en geen zomerwortels zoals bos- of waspeen! Ook de gepofte aardappel verdient aandacht, magnetronneren zoals in het recept is niet aan te raden. Liever twintig tot dertig minuten in de oven. En ik doe er lekker een scharrelbraadworst bij hoor, anders voel ik me net een konijn.

Afstandistieken
Aardappelen: Nederland
Olijfolie: Italië
Rode uien: Nederland
Winterpeen: Nederland
Koolraap: Nederland
Pastinaak: Nederland
(Knolselderij: Nederland)
Bliktomaten: Italië
Knoflook: Frankrijk
Boter: Nederland
Peterselie: België